Arie Kersbergen reageerde ook op de oproep. Hij was van 1992 tot 2000 verbonden aan de zwemafdeling recreanten van De Woelwaters. Een heel begenadigd verteller, bij wie je gewoonweg aan de lippen gaat hangen.
Arie heeft twee kinderen: Ben en Marloes. Beiden volgden zij het Sterrenplan, Ben eerst en Marloes bleef maar een jaar bij De Woelwaters. Ben is nu al weer 34 jaar en werkt bij de Koninklijke Marechaussee op Schiphol. Het Sterrenplan was toen het promotie-idee van de KNZB. Nieuwe leden konden daar hun zwemslagen leren, telkens een stapje hoger op de ladder van hun vaardigheden. Belangstellenden konden daarna doorstromen naar de afdeling waterpolo, kunstzwemmen of zwemrecreanten. De voorzitter van het Sterrenplan in Harderwijk was Joke Theela. “Ja …Corrie van Gent ken ik ook zeer goed. Zij was het aanspreekpunt voor de afdeling wedstrijdzwemmen. En natuurlijk ken ik ook onze knuffelbeer Marcel Goedemans. Mijn zus Gerrie Kersbergen speelde waterpolo bij De Woelwaters, niet onverdienstelijk heb ik begrepen. Ik ben uiteindelijk opgestapt. De zwemafdeling recreanten was ook opgeheven”, legt Arie uit.
Arie vervolgt: “Ik was later ook trainer bij de zwemafdeling recreanten. We trainden naar mijn mening op dins- en donderdagen in zwembad De Sypel. Op donderdagavond was ik ook trainer bij het trimzwemmen. De besten van zwemafdeling recreanten werden uitgenodigd om te gaan zwemmen bij onze wedstrijdafdeling met hun eigen KNZB-wedstijden in de Kring Gelderland. In 1995 behaalde ik mijn diploma zwemtrainer A. We hadden aparte wedstrijden met verenigingen die ook een recreantenafdeling hadden: Ermelo, Spakenburg, Harderwijk, Putten en Dronten. Het aantal deelnemers was beperkt. Ik kon niet allen meenemen naar elke wedstrijd. De keuzes maakte ik los van de prestaties van de zwemmers. Dit riep bij sommige ouders toch wel vragen op. Ouders waren ook opgeleid voor de jurytafel, starter, tijdwaarnemer en scheidsrechter. Uit die tijd ken ik nog: Andries Schouwstra, Joke van de Meer en Dick Penning. Ik regelde ook de inzet van de autorijders naar de wedstrijden buiten Harderwijk. Dat liep ook wel eens mis. Was een chauffeur gewoon naar huis gegaan en kon ik na een telefoontje de vier kinderen naar Harderwijk halen. We hadden een keer per maand een wedstrijd. ”
Het opstappen van Arie Kersbergen houdt meer verband met ander werk. Door heel Europa ging hij viskwekerijen bouwen. Hij had geen tijd meer om training te geven. Hij herinnert zich ook nog een geval van ongewenst gedrag. Dit is op een goede wijze opgelost. Er kwam ook een protocol ongewenst gedrag. Zo ongeveer in 1996 kreeg De Woelwaters een ander horecasysteem en moest hij ook de bar op het einde van de dag gaan afsluiten en de opbrengst bij de ING-bank brengen. “Ik heb nog een laatste anekdote”, zo verraste Arie ons. “Werd ik ’s nacht om 02.00 uur gebeld door het beveiligingsbedrijf dat het alarm was afgegaan. De politie was ook al onderweg. Samen met hen heb ik de deur ontsloten. Er werd midden in de nacht gezwommen en gefeest door een aantal Woelwaters’ waterpolo-jeugdleden die zich in het zwembad had laten insluiten. Dat is weliswaar met een sisser afgelopen, maar toch ….”