Nieuws

In het kader van het 75-jarig bestaan en de verhalen van (oud)leden hier de bijdrage van Yacandra van de Poppe.

Spelenderwijs bij de zwemlessen voor mijn zwemdiploma’s werd mijn liefde voor het water gevormd. Toen ik opgroeide en van mijn ouders een sport mocht kiezen, was het zo klaar als een klontje:

Zwemmen!!

Ik herinner me de koude ochtenden, om vóór school nog een trainingsuur mee te pakken. De trainingskampen aan het begin van een nieuw seizoen, met z’n allen slapen in grote legertenten. Het spandoek met ‘Dikbil’ dat ons met veel wedstrijden vergezelde en de aanmoediging van teamgenoten aan de kant. Het meedoen aan mijn eerste NK…

Maar ik herinner mij zeker ook de krampen in mijn voeten en tenen en de verzuring van mijn lichaam. De afzondering een half uur voor mijn race, waarin elke vezel van mijn lichaam zich bewust was van zijn kunnen! De mentale honger en de fysieke gretigheid…

Het startblok, het fluitsignaal en dan?? 

GAAN….

Alles voor een nieuw persoonlijk record.

Ik herinner me ook de gevechten met mezelf. Als de vooruitgang niet zo groot was als ik hoopte. Of nog erger: De gevreesde stilstand.

Maar zwemmen bracht me veel! Heel veel!

In het water leerde ik alleen zijn. Alleen met mijn eigen gedachten. Het leerde mij om om te gaan met teleurstelling en om dankbaar te zijn voor de euforie van het winnen. Het gaf me zelfdiscipline en leerde me om hard te werken en te vechten voor de dingen die ik wilde.

Tegenwoordig krijg ik nog steeds de kriebels als ik op tv ‘mijn’ sport bekijk. Plaatsvervangende buikkriebels voor degene op het startblok. De mentale boost van een glorieuze overwinning of de knauw van een teleurstellend verlies. Wetende hoe dat voelt!

Zwemmen blijft mijn sport, alhoewel ik al meer dan 20 jaar geleden besloot om mijn badpak aan de wilgen te hangen vanwege een allergie voor chloor en ondanks dat ben en blijf ik voor altijd een echte aquaholic!

door De Woelwaters opgericht

Bij mijn voorzitterschap van 2000 tot 2003 kwam een sterk gevoel op iets te gaan doen ter ere van mijn oom naar wie ik ben vernoemd. Mijn oom was badmeester in Gorinchem en werd met 100 man bij de Oktoberrazzia Gorinchem 1944 gevangen gezet en afgevoerd: het breken van mogelijk verzet noord van de Merwede. Aan de zuidkant van de rivier was Nederland immers door de Geallieerden al bevrijd. Hij kwam in het Concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg terecht en overleed tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog in Duitse handen in Concentratiekamp Ravensbrück boven Berlijn. Het buitenbad in Gorinchem lag in een kom van de Merwede. Mijn oom zwom de hele winter door, ook al vroor het dat het kraakte. Dan hakte hij een bijt in het ijs en dook het water in. Waarom zouden De Woelwaters naar zijn evenbeeld geen nieuwjaarsduik kunnen organiseren? Ik kreeg de handen bij De Woelwaters op elkaar. De Harderwijker Nieuwjaarsduik was een feit.

de eerste duik

Alle afdelingen zouden meedoen. De organisatie bestond uit Frans Meijer, Peter van Ackooij, Rob de Weerd en Petra Winter. Medewerking kwam ook van Evelien Delwel en Marjolein Willemsen die op hun beurt weer hulp kregen van andere leden. De plannen werden gesmeed: we gaan duiken op de eerste vrije zaterdag op het strand van het Dolfinarium. Het dierenpark trok op het laatst zijn toezegging in voor onze 1^e duik op 8 januari 2005. Gelukkig was onze zusterclub, kanovereniging Dolfijnen met een eigen honk aan het water, bereid ons te helpen. Elgersma Logistiek parkeerde de omkleedvrachtauto aan de Flevoweg en de Dolfijnen zelf boden naast onderdak met douches ook het koken van erwtensoep aan. Deze 1^e Harderwijker Nieuwjaarsduik kreeg veel belangstelling. Het stormde en er was hoge golfslag. Ruim 60 deelnemers waren er onder wie veel leden van De Woelwaters. De deelnemers kregen een medaille. Ook de pers schreef volop over de duik. Volgens mij gaf burgemeester John Berends het startschot.

Nieuwe locatie

In 2006 kregen we een andere locatie: de oude boulevard tegenover Allure bij de drie zeiltjes. Dekker Harderwijk moest een metalen afstap (een overbrugging van 1,5 m) maken naar de bodem van het Wolderwijd. Naast de auto met aanhanger van Elgersma, huurden we Pagodetenten in van Dekker Nunspeet voor een onderkomen. Zandokhan Diving sprong bij voor de veiligheid in het water, Landstede met beveiligers op de kant. We wilden ook meer duikers maar ook meer publiek. Uiteindelijk kwamen we tot 250 deelnemers. Er kwam muziek, professionele warming-up, een verloting met cadeautjes van de winkels uit de binnenstad, een hoogwerker met vlaggen van de sponsoren. De soep kregen we van Struijk uit Voorthuizen, maar werd warm gemaakt door slagerij Schiffmacher uit de Luttekepoortstraat.  Later deed hotel-restaurant Monopole dat, waar we ook gebruik mochten maken van de toiletten. We deden van alles om het zo gezellig mogelijk te maken zodat dit feest duikers en publiek zou trekken. We hebben zelfs springkussens en klimwerktuigen ingehuurd. Landstede Zwolle deed een jaar een reclamecampagne als schoolproject en wist geld los te krijgen van de Wellnessresort Zwaluwehoeve in Hierden. Tijdens de duik kon je je ter plekke pro deo laten masseren.

Laatste duik in 2014

De eerste jaren deden de voorzitter, secretaris en anderen van De Woelwaters mee. We nodigden ook de burgemeester of wethouder van Harderwijk uit voor het startschot. Ook veel BH’ers onder wie wethouder Rob Damen, Marcel van Companjen en Laurens de Kleine. Onze speaker werd oud-zwembaddirecteur Bert Kaasschieter van De Sypel. Onze gedachte om bij financieel verlies de contributiegelden van de vereniging te moeten aanspreken, noopte ons om een zelfstandige stichting te worden. Zo gingen we door met het organiseren van de Harderwijker Nieuwjaarsduik. We introduceerden ook jaarcijfers die je op het lint van de medaille kon spelden. Bij de 10e duik kwam er een aparte bokaal. Harderwijk kreeg in 2013 een strandeiland binnen het Waterfront. Nog voor de opening mochten we er al gebruik van maken. De bouwhekken schoven we  opzij en vanaf de Stille Wei stroomden duikers en publiek massaal het eiland op. De nieuwe locatie was een zaligheid. De meeste bestuursleden en vaste medewerkers werden ook een beetje organisatie moe. We organiseerden de laatste duik in 2014. Het jaar daarop kon Frans Meijer zelf het water in. Hij nam deel met zijn kleindochters Isa en Madou (elfen) als Koning Oberon. De Junior Chamber (JCI)  International Noordwest-Veluwe vonden we bereid om de Harderwijker Nieuwjaarsduik voort te zetten. Die doet dit nu (2019) ook al voor de vijfde keer. Iets anders georganiseerd maar de duik bleef op de eerste vrije zaterdag van het jaar en op het Strandeiland. De eerst volgende keer is op zaterdag 5 januari 2019.  

Frans Meijer.

Arie Kersbergen reageerde ook op de oproep. Hij was van 1992 tot 2000 verbonden aan de zwemafdeling recreanten van De Woelwaters. Een heel begenadigd verteller, bij wie je gewoonweg aan de lippen gaat hangen.

Arie heeft twee kinderen: Ben en Marloes. Beiden volgden zij het Sterrenplan, Ben eerst en Marloes bleef maar een jaar bij De Woelwaters. Ben is nu al weer 34 jaar en werkt bij de Koninklijke Marechaussee op Schiphol. Het Sterrenplan was toen het promotie-idee van de KNZB. Nieuwe leden konden daar hun zwemslagen leren, telkens een stapje hoger op de ladder van hun vaardigheden. Belangstellenden konden daarna doorstromen naar de afdeling waterpolo, kunstzwemmen of zwemrecreanten. De voorzitter van het Sterrenplan in Harderwijk was Joke Theela. “Ja …Corrie van Gent ken ik ook zeer goed. Zij was het aanspreekpunt voor de afdeling wedstrijdzwemmen. En natuurlijk ken ik ook onze knuffelbeer Marcel Goedemans. Mijn zus Gerrie Kersbergen speelde waterpolo bij De Woelwaters, niet onverdienstelijk heb ik begrepen. Ik ben uiteindelijk opgestapt. De zwemafdeling recreanten was ook opgeheven”, legt Arie uit.

Arie vervolgt: “Ik was later ook trainer bij de zwemafdeling recreanten. We trainden naar mijn mening op dins- en donderdagen in zwembad De Sypel. Op donderdagavond was ik ook trainer bij het trimzwemmen. De besten van zwemafdeling recreanten werden uitgenodigd om te gaan zwemmen bij onze wedstrijdafdeling met hun eigen KNZB-wedstijden in de Kring Gelderland. In 1995 behaalde ik mijn diploma zwemtrainer A. We hadden aparte wedstrijden met verenigingen die ook een recreantenafdeling hadden: Ermelo, Spakenburg, Harderwijk, Putten en Dronten. Het aantal deelnemers was beperkt. Ik kon niet allen meenemen naar elke wedstrijd. De keuzes maakte ik los van de prestaties van de zwemmers. Dit riep bij sommige ouders toch wel vragen op. Ouders waren ook opgeleid voor de jurytafel, starter, tijdwaarnemer en scheidsrechter. Uit die tijd ken ik nog: Andries Schouwstra, Joke van de Meer en Dick Penning. Ik regelde ook de inzet van de autorijders naar de wedstrijden buiten Harderwijk. Dat liep ook wel eens mis. Was een chauffeur gewoon naar huis gegaan en kon ik na een telefoontje de vier kinderen naar Harderwijk halen. We hadden een keer per maand een wedstrijd. ”

Het opstappen van Arie Kersbergen houdt meer verband met ander werk. Door heel Europa ging hij viskwekerijen bouwen. Hij had geen tijd meer om training te geven. Hij herinnert zich ook nog een geval van ongewenst gedrag. Dit is op een goede wijze opgelost. Er kwam ook een protocol ongewenst gedrag. Zo ongeveer in 1996 kreeg De Woelwaters een ander horecasysteem en moest hij ook de bar op het einde van de dag gaan afsluiten en de opbrengst bij de ING-bank brengen. “Ik heb nog een laatste anekdote”, zo verraste Arie ons. “Werd ik ’s nacht om 02.00 uur gebeld door het beveiligingsbedrijf dat het alarm was afgegaan. De politie was ook al onderweg. Samen met hen heb ik de deur ontsloten. Er werd midden in de nacht gezwommen en gefeest door een aantal Woelwaters’ waterpolo-jeugdleden die zich in het zwembad had laten insluiten. Dat is weliswaar met een sisser afgelopen, maar toch ….”

De Woelwaters kende van 1988 tot 2006 een behoorlijke kunstzwemafdeling. De zwemsport kreeg van de Koninklijke Nederlandse Zwembond (KNZB) tegen de eeuwwisseling een andere naam: synchroonzwemmen. Harderwijk heeft dit echt beleefd.

Door: Frans Meijer

In de 80-er jaren waren De Woelwaters een bijzonder drukke vereniging met ruim 500 leden. Rond het 40-jarig bestaan op 1 juni 1984 haalde voorzitter Henk Handgraaf ook de organisatie van allerlei nationale kampioenschappen in huis: zwemmen en masters zwemmen maar ook de Nederlandse Senioren Kampioenschappen Kunstzwemmen in 1982 en in 1984. Of er in 1979 ook zo’n NK in Harderwijk is geweest, heb ik niet kunnen vaststellen. De KNZB wist het zwembad “De Sypel” – toen “De Drie Wellen” geheten – goed te vinden. Niet alleen het zwembad maar ook alle helpende handjes van De Woelwaters lagen bij de KNZB goed in de markt. We hebben in Harderwijk heel wat van top-zwemsport kunnen beleven. Lees verder Kunst/Synchroonzwemmen