De Woelwaters kende van 1988 tot 2006 een behoorlijke kunstzwemafdeling. De zwemsport kreeg van de Koninklijke Nederlandse Zwembond (KNZB) tegen de eeuwwisseling een andere naam: synchroonzwemmen. Harderwijk heeft dit echt beleefd.
Door: Frans Meijer
In de 80-er jaren waren De Woelwaters een bijzonder drukke vereniging met ruim 500 leden. Rond het 40-jarig bestaan op 1 juni 1984 haalde voorzitter Henk Handgraaf ook de organisatie van allerlei nationale kampioenschappen in huis: zwemmen en masters zwemmen maar ook de Nederlandse Senioren Kampioenschappen Kunstzwemmen in 1982 en in 1984. Of er in 1979 ook zo’n NK in Harderwijk is geweest, heb ik niet kunnen vaststellen. De KNZB wist het zwembad “De Sypel” – toen “De Drie Wellen” geheten – goed te vinden. Niet alleen het zwembad maar ook alle helpende handjes van De Woelwaters lagen bij de KNZB goed in de markt. We hebben in Harderwijk heel wat van top-zwemsport kunnen beleven. Het laatste NK was in 2005: de Nederlandse Jeugdkampioenschappen Synchroonzwemmen. “De Sypel” kon maar 500 toeschouwers herbergen, reden voor de KNZB om daarna neer te strijken in de grotere zwembaden zoals in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag.
In 1987 gaf Harderwijk gehoor aan het verzoek van Gelderland-Overijssel om hier de Nieuwjaarsshow Kunstzwemmen van dit KNZB-district te organiseren. Nou ja … Harderwijk verleende de faciliteiten maar had zelf geen kunstzwemsters. De nieuwjaarsshow was een jaarlijks terugkerend spektakel op de eerste zaterdag in het nieuwe jaar. De kunstzwemafdelingen uit deze provincies hadden dan een showstuk ingestudeerd waaraan ook de jongste leden en soms ook enkele ouders konden deelnemen. En zo luidde de regio kunstzwemmen jaarlijks het nieuwe jaar in. Daar kwam ook altijd heel wat publiek op af. Tribunes en een podium bouwen, ook de verlichting en het geluid (boven en onder water) verzorgen. In 1987 hadden De Woelwaters een lange ladder boven het bad hangen met drie sterke bouwlampen. Deze bouwlampen mocht ik zelf afzonderlijk bedienen. Ze werden één voor één ontstoken waar de kunstzwemsters op dat moment in het water lagen. Daarna heeft Harderwijk nog enkele van deze spektakelstukken gehad (1991, 1997 en 1998), zelfs met drie voorstellingen op één dag wat in totaal 1500 toeschouwers betekende. Ongekend eigenlijk.
In 1987 heb ik eerst het bestuur gepolst voor het opzetten van kunstzwemmen. “Ga je gang”, zeiden ze. Daarna medestanders optrommelen. Alleen Johanna (heette toen Tina) van Dongen opteerde. Toen de afdeling kunstzwemmen er eenmaal kwam in 1988, volgde er meer hulp. We hielden op een zaterdagmiddag een demonstratie met de beste landelijke kunstzwemsters uit die tijd en kregen veel steun uit het district Gelderland-Overijssel. De hele tribune liep vol met ouders en kinderen: “Komen die allemaal voor ons”, stamelden wij. Na de demonstratie mochten de meisjes zich omkleden in badkleding en gingen met trainsters uit het district met kunstzwemmen zelf aan de slag. Het aantal meisjes dat zich als lid inschreef was 46. Trainsters kwamen van buiten en de hulptrainsters uit Harderwijk, uit de ouderkring. Ik durf niet alle namen te noemen. Hoofdtrainster werd Marijke Deen en later Evelien Delwel. De enige Woelwater die het diploma kunstzwemmen haalde was Petra Winter. Klasse. Er kwam gelijk ook een kz-commissie en we kregen ook een vaste geluidsman. Het aantal kunstzwemsters groeide zelfs tot 56 stuks, we hadden de grootste afdeling van het district.
Kunstzwemmen kende ook tegenslagen. Zo hadden we helemaal geen trainingswater genoeg. De eerste jaren reden we elke op zaterdag naar Vaassen, waar er wel water voor ons was. Veel spanning dus voor niet alleen het rijden naar wedstrijden. Binnen het trainersbestand vloog ook wel eens de vlam in de pan. We kregen 60 badpakken van Livera en 100 trainingspakken van een andere sponsor.
We hebben vooral ook verschrikkelijk genoten, ook bij het opbouwen van de zwemzaal tot theater voor nieuwjaarshows. Met steun van waterpoloërs en anderen bouwden we de hele nacht door. We veroorzaakten ook eens een gigantische kortsluiting. Het werd op het moment suprême één groot licht- en geluidsspektakel. De eerste NK-wedstrijd waaraan we deelnamen was die in 1991 in Maastricht.
Niet onvermeld mag blijven dat uit onze gelederen een echt Nederlandse kampioene is voortgekomen: Vreni de Fluiter. Ze is ook een paar maal benoemd tot Sportster van Harderwijk. Na de eeuwwisseling kwam er toch de klad in ons zwemmen, toen synchroonzwemmen geheten. Uiteindelijk waren er te weinig meisjes om door te gaan. Zij werden overgeheveld naar ZEW in Ermelo. De Gerda van Praag – wisselbokaal die elk jaar aan een prominent werd uitgereikt kwam in 2006 in de handen van Frans Meijer. Het doek kunstzwemmen / synchroonzwemmen was gevallen.